Korkuyorum Sevgili Bağışla Beni

Korkuyorum sevgili bağışla beni
Neden mi?

En güzel hayallerimin bölünmesi
Çocukluğumda
Taa ilkokul sıralarında başladı sevgili

Camın tam kenarında otururdum ben
Işıl ışıl güneş görünürdü oturduğum yerden
Ne zaman ders başlasa
Bir kelebek konardı camın pervazına
Her kanat çırpışı içimde bir şeyleri uyandırırdı
Renklerine kapılır
Hayallere dalardım
Sonra başka bir kanat çırpışı
Ama onun önce sesini duyardım
Sonra kelebeğin üstünde bir gölge belirirdi
Ve o gölge kelebeğimi kapıp kaçardı
İşte tam o an da
Gözlerime hüzün çöktüğü yetmezmiş gibi
Birde öğretmenin sesiyle irkilirdim
'Sen anlat bakayım bilmem ne savaşını'

Kalkardım ayağa
Gözlerimde kelebeğin hüznü
Zihnimde tamamlayamadığım hayallerim
Dudaklarımı büker 'öğretmenim şey' der kalırdım
Ben güneşin göründüğü o sınıfta
Derslerden hep sıfır alırdım
Oysa bana savaşları soracağına
Sevgiyi sorsa, barışı sorsa
Anlatabilirdim ona
Kelebeğin kanat çırpışını
Üstündeki eşsiz renkleri
Her kanat çırpışında gezdiğim yerleri
Kırları çiçekleri
Hatta daha da ötesini
Yüreğimin bir kanat çırpışına dönüşmesini
Ve hayal dünyamdaki
Barıştan ve sevgiden rengarenk çiçeklerinin açtığı
Savaşların, ihanetlerin olmadığı
Düşlerimin ülkesini

Öğretmen gerekeni sormazdı
Bende bunları hiç anlatamazdım
İşte bu yüzden çok korkuyorum sevgili
Gönlümün penceresinden baktığımda
Gözlerin tıpkı güneş
Sen pervazına konan kelebek misali
Ya bir gölge gelip kaparsa seni
Ya da yaşam denen öğretmen
Tam hayallerimin ortasında 'anlat diye' kaldırırsa beni.
Ve yine gerekeni sormazsa
Ben ne yaparım sevgili?

4 Ekim 2001 salı 20 30