Körlük

Ehramlarda yatan benler
Açlığa dil yalamış köleler...

Dokunduğum duvarlarda
Yüzümün aynasında
Şizofren birer hasta

Bulaşıcı körlükler koğuşunda
Ölü ruhların kokuşmuş günahları
Yastık kılıfına sinen kirli yüzüm kadar eski

Okuduğum kitapların sayfalarında
Kudurmuş kelebeklerin çırpınma halleri
Tutsaklığımın renginde batık
Bir güneşin gölgesi

Zamanın tünellerinde yorgunluğumun sinirleri
Taş mermerlerin yüreğinde
Damlayan birer hiyeroglif resmi...

Yüzüme kapanan mabetlerin içinde
Uzandığım boşluktaki
Mürekkepsiz dudaklarımın
Susma hali
Yüzümün kirinde sonsuz bir körlük

Mührümde celladıma onaylı
Kalbimin kılcal damarları
Birikmiş paslı hislerim kadar
Kanımın içinde sıralı infazlı düşler

Tozlu dilimin ucunda birikmiş sloganlar
Kadar Kaf dağının hayalinde kendimin
Son damlasıydım

Titreyen ellerimin boşluktaki
Hallerinde yazamadığım
İki kelimenin ağırlığıydım
Şizofren bir gölgenin
Şakaklarında...

Yüreğimin asık suratlarında
Uçurtmalar uçurtmaya
Sevdalı gözlerin tariz dokunuşlarında
Hülyalı yıldızların son kayan yıldızıydım
Ruhumun karanlığında...