Körpe Solan Düşlerin Gölgesi

Her aydınlık günün yitiminde
bilirim ki aksam sancısıyla gelir
ümüğünü sıkıp körpe umutlarımın
bitimini başlangıçtan önce getirir
baharı es geçip
güzde şöye bir duran
kışta karla kalbimi karartan zemheriye bırakır beni

cami avlusunda yetim kalan
minik bir yürektir artık sayfası solan ömrüm
yağmurun parlattığı asfaltlar
bir bir yutarkan gölgerimi
ben hangi kuytulukta
nasıl bir gurbete sıla olurum

bakiyesi,mevduatı ve hesabı sana dönmüşken
bu kalbin harcanmışlığı
senden bir pembe düş yarattım
son durağa ilerleyen ömrün gençlğinde
bir umuta bin sevda sığdrıp sana uçurdum
körpeyken solan düşlerin gölgesinden