Köşede Bir Sokak Çocuğu
Yine rutin herşey,sıradan bir meskendeyiz.
Yürüyorum ayaklarımın mecalinin yettiği yere kadar.
Kaldırımlara çaresizlikler musallat olmuş,
Köşede bir sokak çocuğu,gözlerinde nefret.
Bedeni yara bere içinde kaderin pisliğinden,
Gözleri ışıl ışıl hiç sönmemiş umut ışığı,
Şehrin sahibi olmuş gelecek vaat eden sahipsizler.
Köşede bir sokak çocuğu,sesinde ince bir sitem.
Doğuştan men edilmiş hayatın lezzetlerinden,
Yüreğinde zerre kadar kötülük barınmıyor,
Karanlıkları aydınlatıyor gözlerinin feri.
Köşede bir sokak çocuğu,sırtında ağır bir yük.
Mekanı şereflendirir aslında çıplak ayakları,
Kaşlarını çatmış farkında olmadan,
Tebessümü tanımamışki hayatın şakalarına gülsün.
Köşede bir sokak çocuğu,kucağında anne hasreti...
Tşekkür ederim🙂
Güzel bir çalışma tebrikler şair ufkun açık olsun😙
Tanıdım onu Bakınca gözlerine, Hiç ziyaretine gitmediğim amcam geldi. Halam, teyzem hepsi Birer birer geçtiler gözümden. O çocuktum, Kaybolmuş bağlardan Kurtulup amansız, ıssız Bir cendere düşmüştüm.
Evet o çocuğu bildim Koca göbekli bir bürokrattı onu sokağa atan. Meclis kürsünde Laf kalabalığı yapan Her işe bir siyaset uyduranların Günahıydı çocuk.
Evet bildim o çocuğu Dedesi daha yeni çıktı camiden Torunlarına elinde bir sürü hediye ile Geçti önünden Zekat ne diye sorsan, Dedeye: Ha git ordan Allah versin der, Haşa. Gün gelecek sana hakkını verecek Allah Sen görme yetimi öksüzü.
Ayşe teyzesi yanından geçti Tanımadı bile Yanında finosu vardı ya O çocuk nedir nerden bilsin Köpek değil ki çocuk Bakıp büyütsün.
Deklanşöre basıyor bak bir abisi Yırtık pırtık elbiseler onun değil aslında Birer kostüm onlar Televizyoncu abi yanına varıyor Ne müthiş bir haber diyor. Lakin hiç aklına gelmiyor Bu çocuk Etten kemikten bir canlı, Ama artık bir resim kayıtlı kamerada Akşam haberi hazır.
Evet bir sürü çocuk Tanıyoruz onları Onlar bizim merhametsiz, umarsız, zekatsız yanlarımız Onlar figüran hayatta Sanki rol yapıyorlar diyor ki İşte sizin insanlığınız bu İyi bakın anlayın.