Köstebek Evleri

Şafak v/akti masumiyetimizden b/atarken umutlarımız,

Bir deli yürek çıkar ortaya,

Tarumar eder kötülüklerden ne varsa,

Irmaklar coşar ,sular coşar,

Akar,içimizdeki boşluklara...

Yer uyuyor,sen uyuma ,

Gök uyuyor,sen uyuma,

Mevsimlerden zemheri ayazı,

Hain pusudaydı,saklanmıştı karanlık tünelellerin izbe yerine,

Ara sıra kafasını kaldırıyordu,Gözleri fır fır dönüyordu,

Zamanını bekliyordu,insanlığın onurunu yenmek için,

Biraz daha zaman var diyerek....

Sen nerelerdesin ey aymaz sevgili,

Uyuştun,korkaklığını yiyerek,

Uyuştun,tüm umutlarını yiyerek,

Uyuştun,yarınlarını yiyerek,

Uyuştun ölümünü bekleyerek...

Köstebekler yer altında dolaşır,

Kıymık kıymık keserler toprağı,

Yeryüzüne bakmak için tüneller kazırlar sinsi sinsi,

Sırf gün yüzü görmek için,

Köstebeklerin evi, yerin dibi...

Tarlalarımız köstebeklerle doldu taşıyor,

Ekinlerimizin kökleri kesiliyor bir bir,

Alt üst oluyor toprağımızın yüzeyi,

Sağa sola kıvrılır kıvrım kıvrım,

Karanlık ve hileli yollar,

Yer altında kan tünelleri...

Baharın gelişiyle sevişir köstebekler,,

Su yumuşattı toprağı,

Küme küme toprağın üstünde kamburlar,

Köstebekler bile bahara hazırlar....

Bu tarlaların ekin vermesini bekleme sevgili,

Buğdayların köklerini kesti keratalar,

Başak vakti solgun solgun yapraklar,

Harman yeri dert yeri bundan gayrı,

Rüzgarda ayakta durmaz boş çuvallar...

Umudumu kestim bahardan,yaşamaktan ve de senden,

Memleketim,

Köstebek evi....

10/02/2025

Binkılıç