Kötülüğün Döngüsü

Gün gelecek;
Kendin bile anlamayacaksın yazdıklarını,
Bakışların bile anlatamayacak aynadaki SEN'i..
Beklentilerin basit olmayacak mesela...
Kaf Dağ'ının tepesinde bekleyecek seni kötülükler..
Ulaşmak için uzatacaksın ellerini..
Yetmeyeceksin ama bunlara ulaşmaya...
Oturup bir köşede güleceksin kendi kendine..
Ama başkaları anlamayacak güldüğünde..
Ağlıyor bilecekler seni karanlık bir köşede..
Sonra bir el dürtecek seni..
Kimden uzandığını bilmediğin bir el..
Kalkacaksın o kuytu köşeden..
Tekrar hazırlanacaksın uzanmak için kötülüğe,
Ama ulaşamayacaksın yine..
Çekilip köşene düşüneceksin karanlığın kucağında..
Kimileri Hafızlarken beynine istanbul'un Fethini,
Sen Kötülüğü düşüneceksin bir şeyleri kağıda kalemlerken..
Sonra tekrar ulaşmanı isteyecek dürtülerin seni..
Uzanacaksın yine her zaman olduğu gibi..
Yorulacaksın...Bırakmak isteyeceksin...
Takatsizliğine inat bırakamayacaksın artık bu savaşı..
Sende anlam veremeyecksin bu savaşa.
Sonra bir şeyler itecek düşüncelerini 'Durma... Yetişşş! Yetişşş!' diye..
Bilemeyeceksin işte asıl kötülüğün ''O Seslenen'' olduğunu...