Kovuk
Akşamdı
Kuşlar son kez döndüler göğü
Bir kedi mırladı sokağın köşesinde
Dünyanın bir yerinde beyazlığı attı gökyüzü
Karanlığın özgeçmişi derindi
Usulca uykuya daldı masumiyet
Bir ağaç gövdesinde
Oyuk aradım kendime
Adı saklambaçtı
Ve kolaydı kaybolmak
Gardırop ya da yatak yükü
Az kullanılan ardiye
Kırk iki basamaklı hayat öyküm
Bir ters iki düz örülürken
Merdivenden düşüşüm su arkına
Gül reçelli ekmeğim geldi aklıma
Çekim yasası testinden geçmiştim
Düşüncem tepetaklak
Sonra güzel günleri topladım
Oturup söyleştik bir ağaç kovuğunda
Karanlığı korkuttum yüreğimle
Kuru dalları yeşertti kuş cıvıltıları
Ağladım güldüm
Göğü tabak yaptım umuda
Akşamdı
Masamda çocuklar
Bir kovuktan taşan hatıralar
Yola dökülmeden gün
Öylece yağdım
"Eskiden insanlar paylaşmak istemedikleri bir sırları olduğunda, bir dağa çıkarmış. Bir ağaç bulup o ağaca bir kovuk oyarlarmış. Sırlarını o kovuğa fısıldar, sonra da oyuğu çamurla kaparlarmış. Böylece sırlarını hiç kimse öğrenemezmiş." Bir içim su gibi okuduğum bu güzel şiirinizi kutlarım Şule Meryem hanım. Saygılarımla…