Köy İnsanı Yeniler

şimdi
ve hiçbir zaman
bin bir hatırayı saklayan anılardan
koparamaz kimse bizi
en dokunaklı günler ve gecelerde
yılların
günlerin yorulduğu mevsimlerde
sessiz suskun bekledi Köy
Kimler geldi kimler geçti
Acı bir reçete gibi yaşandı hayatlar
Gözyaşlarımızı tutamadık
Yakın uzak kaybettiklerimiz oldu
Kuytu yalnızlıklar seçtik kendimize
Kah gurbetlere attık kendimizi
Kah
Bağa bahçeye toprağa serdik düşlerimizi
Sıktık dişimizi
Kayboldukça kendimiz olamadık
Öç aldı gurbet günleri
Yaktı yıktı sildi bizi
Eksildik
Eski yeni tablolar gibi asılı başımızda
Toprağın rengi bereketi
Durdurulamaz sevinci
Bağlar ve
Payam ağaçlar’ın dirilişi
Bambaşka oldu değişti Köy
Tepelerden esen rüzgarın önünde
Kalplerimiz yeniden yenilendi
Yarınlarımızı yitirmedik böylece ..