Köylü Kızına Ağıt

bizde isterdik el ele olmayı
ama zaman geçtikçe umutlara kement atamaz olduk
özgürce bir birimizi sevemedik
yüzlerdeki sahte gülücüklere aldandık

kaybedenler daha iyi anlarmış ya
gönül nazenin de güller hiç açmazmış
gün gelir saçlarında lapa lapa kar yağar
kesilir dost ayağı,yalnızlık bizlere baki kalır

gök yüzüne barış çiçekleri ekelim
kırlar bozkırlar neşeyle çocuk sesleriyle çağlasın
iğne oyasında gül teninde saklı kalmıştı
köylü kızının al duvağın da parladı,gökteki ay yıldızı

çeyiz sandığında çıkı verdi,sevdiğinin ucu yanık mendili
kuş olup uçmak istedi,beceremedi donup kaldı
törelere kurbanlık koyun gibi verilmişti
türküler söyleyemeyecekti yavuklusuna

sonra usulca eğildi kara toprağı öptü
ne sendeyim nede kendimdeyim deyip ağıtlar yaktı
başını önüne eğip,kül renkli gözlerini gelinliğine dikti
vicdanınız sızlasın tüm ümitlerim,gençliğim boşa gitti

//işte böyledir bizim köylü kızlarımızın hazin sonları//