Köz-Tebek

Bir yenilenme cehdi bütün çaresizliğim,
Kusmuk kusmuk kabaran nehirlerde susmalı.
Ah benim dinmek bilmez yaram:yâresizliğim!
Uslu uslu ağlayıp, ölene dek kusmalı.

Sözcükler tepinirken duyguların dansında,
Mâna, yalnız mâna, perdelerin arasında.
Bir ambulans sireni duyulur arkasında,
Usul usul çekilip bir köşeye pusmalı.

Bir musiki geliyor serseri bir diyardan,
Bilmem nasıl kaçmalı bu lanet rüyalardan.
En iyisi vazgeçip hem anadan, hem yârdan
Çıkıp darağacına, öz nefsini asmalı.

Kaçmak kolay, gitmek olay, içerinde vicdan var.
Kanatlanıp uçsam ne, gökyüzünde hicran var.
Cehennem köpekleri.. ıslık çalsam havlarlar!
Benim boynumda ilmik, onlarınki tasmalı.

Bir yaramaz kurşundur buğulanmış gözlerin.
Benim için masaldır en acıtan sözlerin.
Ben kış severdim amma, bir başkadır güzlerin
Düşen her yaprak için binbir küfür basmalı!

Bir figüran kelebek çırpınır son nefeste.
Bizim filmler hep aynı, bülbül altın kafeste.
Hayaller kaybolmuşlar,anılarsa bir deste.
Susmuş fikirlerin yerinde yeller esmeli.