Kozayağı Benim Yörük Köyümdür
Bozkırın içinde idris dağında
Kurulmuş köyümüz dağ yatağında
Lezzet tat bulurum tere yağında
Kozayağı benim yörük köyümdür
İdris dağlarında otlar yeşerir
Beyaz karlar yağar dağ güzelleşir
Kekikler içinde kuzu meleşir
Kozayağı benim yörük köyümdür
Dağın suyu tatlı soğuk içilir
Yazın tarlalarda ekin biçilir
Yaylalara bahar gelir göçülür
Kozayağı benim yörük köyümdür
İnsanları sıcak kucak açarlar
Misafire sevgi ile bakarlar
Kışın ocaklarda tezek yakarlar
Kozayağı benim yörük köyümdür
Bahçesi tarlası yeşil merası
Ağaçta yetişir taze meyvası
Ankaranın köyü yörük burası
Kozayağı benim yörük köyümdür
Bağları ormanı idris yaylası
Yoğurdu ayranı temiz havası
Yakıyor beni bu yörük sevdası
Kozayağı benim yörük köyümdür
Köyümüz yaşadı bunu eskiden
Bir hatıra kaldı bize maziden
Unutsada biraz eski görgüden
Kozayağı benim yörük köyümdür
Doğduğum ocağım baba evimdir
Ölünce gidecek bir tek yerimdir
Duyguyu kaleme döken dilimdir
Kozayağı benim yörük köyümdür
İrfan söyler köyüm bir yörük köyü
İnanmazlar belki ağası beyi
Asla unutamam nakış heybeyi
Kozayağı benim yörük köyümdür
10/08/2010
buram buram anadolu kokusu vardı dizelerde 🙂
her zaman ki gibi sıla hasreti ile nakşedilmiş
son derece güzel bir şiir okutunuz bizlere
tebrikler İRFAN BEY İLHAMINIZ BOL OLSUN.👍
👍Ne güzel memleket hasreti,memleket sevgisi,sıla özlemi ile dolu bir şiir,ellerine sağlık İrfan'cım kutlarım şiirini....👍