Kristal

bir ağrı
dağları vurduğunda
delişmen heceler kendini asacak



suları sırtlayan düş karanlığıyla
büyüyecek rüyaların çığı
ve bazı gecelere
göğsümde uyuyacak ırmaklar
tuzlaşacak zul fırtınasında
bir tenha





yıldız tozlu parmaklarımın ışığı
kuyular akar dudaklarımın ıslığından
yaralanır bir ütopya
kalbimin mürekkep tortusuyla
İs geçirir içim




karanlığın uçurum kundağı
başımda gölgeli yalnızlık.
var olmanın çemberli uykusunda kelimeler
dağılmış tüm kristaller
dilimde yollar ve
şarkılar söyleyen çocuklar
aynalarda bir suret ki
yükselirken fırtına gözlerimin ferine
tomurcuk bırakan avuçların dağ göçüyle
bulutlu atlardan bir mevsim düşüyor
kopmuyor saltanatı yaprakların

....