Kristal Ömrüm Ey

genç kızların tozpembe rüyâlarına

balıklama dalışlarınla tanınıyorsun

koskoca bir hüzün çıngırağı asılı boynunda

uzun-uzadıya konuşuyorsun yağmur damlalarıyla

avuç avuç gözyaşının gelgitinde duruyorsun

ölüm çölünde ve zulüm çölünde

selâmlaşıyorsun bedevîlerle

acının yüzölçümünü hesaplamakla

hasretin hacmini hesaplamakla

tükenip gidiyorsun kristal ömrüm

kristal ömrüm, ey

yunus emre soyundan sevmeye ve sevilmeye

gerçî yemin etmiştin

bir değil

bin değil

sonsuz kere

görünen o ki, bu gidişle

ala-şafağın koynunda uyuyakaldığın bir günde

seni kurşuna dizecekler, haberin olsun

kevgire döndürecekler bedenini

her ne kadar düşlesen de

sevgi fidanını büyütmeyi