Küçücük Ömrüm

kim bilir beki de küçücük bir ömrüm var
yine de yetiyorum dünyaya
arındıramadığım içimi düşlerden, kaçışlardan
bir başkasının içinden hep yargılıyorum
yürüdüğüm her yolun sonunda tutukluyum
unuttuğum her yolun başında; özgür
belki bu ellerim kordur benim yanmıştır
belki de kördür hayata ya da ölmüştür


ölü ellerle şiir yazıyorum küçücük ömrüme bakmadan
hele bu kendini bilmez yabancı ruhum
hep acıda hep kederde hep hüzünlü dizelerde
bir düş sarmaşığı gibi kabusların ininde
nasıl bir korku salıyor içime
gecelerin sesinde unutulma düşüncesi yine
oysa hep unutuluyorum
alışkınım böyle özgürlüklere


küçücük ömrüm, ölü ellerim
güya şiir yazıyorum, güya sanat yapıyorum
sanatın küçüğü büyüğü olmaz
ama ellerin olur
eller bazen öyle küçülür öyle küçülür ki
gücendirir beni imgelerin sessizliğine
utandırır durduk yere
hele bu kendini bilmez yabancı ruhum
hep acıda hep kederde hep hüzünlü dizelerde


kim bilir upuzun bir sokak var belki de ömrümde
sevdiğim tüm yargıçlar içinde
tutukluyum ama ölesiye özgür
özgürüm ama kendi parmaklarımın içinde
parmaklarım gecede
gece ömrümde
ömrüm desen küçücük
ruhum hep yabancı ellerde