Küçüğüm

Öyle böyle değil mutlaka bir gün,
Beni çok, inan çok özleyeceksin.
Sır değil bu, benim özlediğim gibi,
Sende özlersin sesimi,
Üşürsün bazen, sıcacık bir yürek ararsın.
Nefessiz kaldığında,
Kimsesiz yalnız olduğunda,
Ruhun daraldığında,
Ve...
Dostların bir bir yan çizdiğinde,
En çok kimin sevdiğini hissedersin.
Özlersin sesimi,
Kimi zaman gelirim aklına,
Aramak istersin.
İyi gelecek belki sana, sesimi duymak...
Oysa! beni duymaya servetin yetmez,
Bir telefonum bile yok artık,
Arasan cevap veremem.
Aklına gelir.
Yer yüzünde dolaşmıyor ayaklarım.
Ne sesim var ne nefesim.
Birer birer atılmıştı giysilerim.
İçini o an bir hüzün kaplar.
Burkulur yüreğin.
Yeniden yaşarsın geçmişi...
Hatırlarsın an be an her şeyi,
Nasıl seni sahiplendiğimi,
Üzerine nasıl titrediğimi,
Anlarsın.
En çok kimin sevdiğini...
Sana kızdığım anları,
İncittiğim zamanları, öfkelerin sebebini,
Bir bir yeniden yaşar,
Eksik kalanları tamamlarsın.
Öfken büyür kendine,
Canın yanar, içinde bir şey kopar.
Bütün taşlar otururduğunda,
Avuçlayıp sevemediğin yüzümü,
Gereksiz harcadığın zamanı,
Hatırlarsın.
hatırladıkça yanar.
Yandıkça,
Kavrulur yüreğinde bir yer.
Bir gün sende özlersin beni,
Benim seni özlediğim gibi,
Sende çok ararsın,
Babamı... Aradığım gibi,
Elbet anlarsın, anlarsın sende beni...

(yorgunkalem)