Küçük Adamlar

Eskiden geceler kısa mıydı yoksa bana mı öyle gelirdi
Akşam dokuz dedin miydi el ayak çekilirdi
Sonra bir düdük duyulurdu uzaklardan
Yirmilik gençler seslenirdi annelerine
Kim bilir hangi düşüncelerle öttürürlerdi o düdükleri
E-beşten geçen arabaların kükreyişi duyulurdu sonra
Ormanda yaşayan aslanların sesi cılız kalırdı bu haykırışlara
Baharı beklerdik koğuşumuzun dar camından
Kar yağınca çocuklar gibi şendik
Zaten aslında da büyük çocuktuk
En ufak tepeciklerden bile düşe kalka inerdik
Kayardık bez ayakkabılarımızla,ayaklarımız morarırdı ama
Yoktu ayağımızı ısıtacak bir ana ya da ata...
Kalorifer denen o kuru sıcaklığa dayardık ayaklarımızı
Kıçımızı havalara dikerek
Yırtık eldivenlerin içinden pırtlayan parmaklarımıza hohlardık
Sonra zil çalardı,inadına her zaman,inadına hep saatinde...
Sınıflara dolardık,ama neşeli miydik bilmem
Zaten çocuk muyduk onu da bilemem
Sanırım biz bebeklikten adamlığa yatay geçiş yapmıştık
Çocukluk,mahallelerde kalan, acınarak bakılan
Sümüğü sarkan,top peşinde koşan insan yavrusuna denirdi
Biz yavru muyduk ki...Elimizde kocaman tüfekler
Yerlerde sürünürdü dipçikler
Bizim boyumuz mu küçüktü tüfekler mi çok büyüktü bilemem
Hatta bizim boyumuza göre olanı yok mu diye itiraz etmiştik
Küçük,minik,oyuncaktan az hallice...
Ama adam öldüren cinsinden...
Yok dediler,sizin boyunuz büyüyecek,sonra tüfekler haliyle küçülecek
Dedikleri gibi oldu,silahlar küçüldü,beş saniyede söktük,on beş saniyede taktık
Silahlar bizim elimiz kolumuz oldu,her yanımız şarjör mermi doldu
Çocuk olmadan adam olduk,
Aslında künye defterinde yazılandan başka yoktuk...
Kalabalıktık,ama yalnızdık,uzaklardan gelmiştik
Yarımız ise memleketlerimizde kalmıştı
Kalan yarımızın kırıntılarını ise spor çantalarına doldurup kapalı odalara kaldırmıştık
İçinde bir miktar çamaşır,sivil elbise,az biraz çerez,bolca da anı vardı
Anıların hepsi oradaydı,o spor çantalarının içinde
Otobüs terminalinde çantalara yapıştırılan etiketler ise ispatıydı
Çocuktuk ama yoktuk,adam olmuştuk eli silahlı
Kendini adam sanan minik bedenler
Yağmur yağardı üstümüze biz ıslanmazdık
Güneş açardı,sonra bir fırtına...
Yine de yıkılmazdık,İçimizde ne yıkıntılar vardı
Ama biz tam orta yerinde çiçekler açardık.
Tuvaletlerde gizli gizli ağlardık
Kimsecikler görmezdi ,görse de söylemezdi
Çünkü biz küçük adamlardık...
13.10.2010