Küçük Boyaci

Şehrin ana bulvarında yürüyorum mevsim sonbaharın sonu
Yerler ıslak hava üşütecek kadar soğuk biraz da yağmurlu
Tahtadan köhne bir boyacı sandığı önünde minik bir yavru
Üşüdüğü halinden belli, iki eli de morarmış akıyordu burnu

Sandığın başında boynu bükük gözleri de bir noktaya dalmış
Haline üzülüp, merak ettim sordum annesi babası var mıymış
Var dedi cılız sesle, kendiside daha ilkokul birinci sınıftaymış
Hadi evine git dedim, evdekiler parasız gidince kızıyorlarmış

Hey gidinin dünyası dedim, bu çocuğun parayla pulla işine
Kendisinden küçük olan bir kardeşi daha varmış evlerinde
Bu yaşta geçimlerine ortak edilmiş ama, annesi yine hamile
Lanetler okumak geldi içimden, olamaz böyle sorumsuz aile

Sorup öğreniyorum, babası geziyormuş iş bulursa çalışıyormuş
O minnacık yavruyu her halde kocaman delikanlı sanıyormuş
Vermiş eline boyacı sandığını onun elinden geçim umuyormuş
Akşam eve, şu kadar kazanıp getir diyecek kadar duygusuzmuş

Verdim harçlığını, git artık evine sen daha küçücüksün dedim
Soğuk havada üşüyüp hasta olacağını, çıkmamasını söyledim
Bedesten mahallesinde oturuyorlarmış, nasıl gitti merak ettim
O mahzun, o günahsız halini unutamadım günlerce ezber ettim

Bir zaman sonra, giderken çarşıya bir görüntüye meraklandım
Havalar daha da soğumuştu, bir boyacı sandığı dipte kaldırımın
Sandıkla bina arasında bir zavallıcık uzanmış geçmiş kendinden
Yaklaştım, o çocuktu gördüğüm, karşıma çıktı aklımdan geçen


Hali daha da perişan, apartmanın bodrum mazgalında uyumuş
Onu uyutan bodrum katından gelen kaloriferin sıcaklığıymış
Belki okula da gitmemiş, belki açlıktan içi geçip orada bayılmış
Kahrettim yine, memlekette ne kadar vicdansız aileler varmış

Daha şimdiden boğuşurken yaşamla bu çocuk nasıl büyüyecek
İşle aşla uğraşırken şimdiden, sevgiyi ve şefkati kimden görecek
Yaşayamadan çocukluğunu, hep çileli geçen yıllarını biriktirecek
Yıpranan duygularla viraneye dönecek hayatını nasıl sürdürecek

Yüce yaradan veriyor ailelere tertemiz ve günahsız melekleri akça
Kadrini kıymetini bilmiyor kimileri karartıyor dünyalarını rahatça
Böyle aileler varken millette huzur mümkün değil, olmaz ki asla
Çaba sarf etmeli sağlıklı aile, sağlıklı toplum için çare yok ki başka