Küçük Tanrıçaların Vedası

Kime dokunduysa sesim
hangi dudağa iliştiyse nefesim
kül olup savruldular zamana
doru bir atın yelelerindeki rüzgar misali
uzaklaşıp gittiler sonra

Küçük tanrıçaydılar eskiden
pembe bir bulut üstünde
zihinleri ateşi öptüğündeyse
geçmişe inat
gözlerimi aldılar benden
sesim söküldü ağır ağır
cümlelerimi kaybettim zamanın kıyısında

Her ayrılık ertesi
poyrazda savruldu bendenleri
kayboldu anıları dimağımda
birkaç flu görüntü kaldı
toplasan tam bir rüya etmez o da

Yandım sessiz gecenin eteklerinde
yandılar onlarda ben ertesinde
bir vedanın tam da içinde
yıldız tozu olup yağdılar saçlarıma...

İstanbul/09

05 Temmuz 2009 219 şiiri var.
Beğenenler (1)
Yorumlar (10)
  • 15 yıl önce

    tebrikler 👍👍

  • 15 yıl önce

    Şahsınızda beni ve şiirlerimi yalnız bırakmayan dostlara teşekkür ederim Nebile hanımefendi.

  • 15 yıl önce

    Her ayrılık ertesi poyrazda savruldu bendenleri kayboldu anıları dimağımda birkaç flu görüntü kaldı toplasan tam bir rüya etmez o da

    Yandım sessiz gecenin eteklerinde yandılar onlarda ben ertesinde bir vedanın tam da içinde yıldız tozu olup yağdılar saçlarıma...

    finali çok sevmemle beraber şiir adına ilker beye tebriklerimi bırakmam bir olacak:):)...............kutlarım👍👍👍

  • 15 yıl önce

    tebrikler güzel siire ud83cudfbbud83cudfbbud83cudfbb

  • 15 yıl önce

    Yandım sessiz gecenin eteklerinde yandılar onlarda ben ertesinde bir vedanın tam da içinde yıldız tozu olup yağdılar saçlarıma... OFOF Götüren duyguların vadisinde bırakan sabah çisesi gibi ıslayan bir şiirdi kutlarım kaleminizi saygılarımla dost