Küf Kokulu Cehennem Zamanları

Hayat yanlış çizilmiş alnımın ortasına
Küf kokulu cehennem zamanları
Yaşarken koklanmazdı hani.........

Acıtılan ülkelerin başşehirleriydi ikametimin kaderi
Semtine güneş doğacak derdi annem
Neden hep yaprak döker bu ağaçlar
Geceyi aydınlatan sarhoş sokak lambası
Hep kar mı tutacak bağrında
Neden bu şehrin ahşap banklarında
Mutlu çiftler kumruların dansını izlemiyor
Bir martı çığlığında efkar dağıtmıyor
Yalan mıydı anne
Bir bahar sabahı tebessümle uyanacağım

Büyüdüm anne
Şakaklarımdan sakalıma aklar ısmarladım
Dudak kıvrımımdan gülücükler saçılmıyor soframa
Her nefes göğüs kafesimde ihanet
Gözlerin geliyor aklıma anne
Son bakışında mutlu ol tadı vardı
Ana duası kabul olur oğul derdin
Yalan mıydı anne
Acıya doğmak bana mı yazılmış anne

Cenneti gövdeme oturtun demedim ki
Karaya mahkum gecelerimde nur mu istedim
Sustum isyan olur diye ömrümce
Sustukça suskunluklarım büyüdü
Şimdi kahrın cam kenarındayım soluk almak zor
Nefesini tut dediğin bu muydu anne

Sev oğul,aşk acıtmaz insanı
Gülüşün değerse sevdiğinin yüzüne
Derdin.
Sevdim anne
Gülüşümü onda bıraktım
Huzurumu onda
Elde var hüzün...
Hani küf kokulu cehennem zamanları
Yaşarken koklanmazdı anne

Şimdi ihanet başucumda uyuyor yalnızlığıma ortak
Gözyaşlarım yastığıma bağımlı
Ölesiye sevdim anne
Acıya bulanıp
Kahır içtim anne
Yaşarken cehennemi kokluyorum
Ölürsem cennete gider miyim anne...