Küfürbaz Hayat

Güz mevsimi ziyaret edince,

istisnasız her dakika,

gökyüzü yüzüme değiyor.

Evimdeki bütün mobilyaların,

ayakları,

ayakta durmaktan çok,

üstüme geliyor.

Üstüne oturanlardan

ve üstünde oturtanlara karşı,

yaylarında beslediği nefreti,

üzerime boşaltıyor.

Sanki bütün düzen,

beni mahvetmek için kullanılan,

gizli bir tabanca.

Kaburgaların arasından kurtulabilirim,

ancak, genel af çıkınca.

O da Allah'ın takdirini kazanan senin

gelişinle olabilir anca.

Kan kustuğum zamanlarda,

kan akıtıyorsun,

ayaklarından aşağıya.

Kan yerle bir olana kadar

televizyonu zaplıyorum.

Elimi kumandadan uzaklaştırmadan,

canımı yakacak bir haber arıyorum.

Belki bir kanalın

asparagas haberlerinden

birine denk düşerim.

Otel odasında basılanlar arasında

görürüm seni ve

kolundaki çakallara denk düşerim.

Sonra, kalem kırılana kadar yazarım seni,

görenler şair sanır beni...