Küfürüm Geldi

"küfürüm geldi, tutmayın beni..."


yüzüne tüküresim geldi hayat!
savurmak şöyle en kafiyelisinden ve en arsızından küfürleri
ön sözüne katıp "yeter ulan" tümcesini
boşaltmak bir şarjör mermiyi tam göğsünün ortasına
sonrada hiç bir sey olmamış gibi salına salına gitmek huzurlar diyarına
ağlamazsın da sen, gözyaşının ne olduğunu bilmediğin gibi
sahi ne gezer sende vicdan


ah Delâl var mıdır ki öyle bir mekan adı huzurla anılan?
hani uzanıyor ve deliksiz uyuyorsun kafayı hiç bir şeye takmadan
ne koyunları sayıyorsun
ne fal tutuyorsun yıldızlardan
ne de yoruluyor gözlerin duvarlarla konuşmaktan
onlar da korkup kaçmıyor
ne de korkuyorsun gözü acık uyurken gördüğün rüyalardan


yorgunum Delâl
baskın yemiş düşlerim tam kırk dört bahar
yeşermeden umutları kışlara gömdüm
bildiğim tek beyazdı karanlık şehirlerde kerpiç yalnızlık
bacasından gurbet tüten vagonlarda büyüdüm
bana bir uçurtma çiz Delâl
çıtaları güvercin kanatlarından
kalabalık umutlara
salayım


hayat; bir mapushane avlusu yüzünün bir yanı
bir gözün kelepçe, diğeri zindan
dudağında ölü çiçekler
her gece suratsız bir gardiyan örter çocuk cesedimi
pencerelerde buğulanır avuçlarım
ölüm kolay oysa ben
yaşamaya idamım!


.. sen kıvırmaya devam et hayat ayyaş bir dansöz gibi
ve kus kahkahalarını acıyan yanlarımdan
bak yine "küfürüm geldi"
söveceğim oynaklığına en fiyakalısından
"ben senin taaa.....aaaaa"
ulan yüzün de kızarmaz senin..
utanmazsın
rüzgarın ipine çekilirken içi yağmur suyu dolu
çocukluğumun siyah lastik papuçları


ve soğuk yolunu bulurken yamalı kazağımdan
üşürken kalbimin en ücra köşeleri
sen sadece gülersin
gülersin inatla!