Kul

Kırılır sancılarla rahmin içinde kafes
Ağlayarak uyanır zemin üstünde nefes...





Biçare bir âdemim meşrebim yoktur benim
Say ki ârafta doğmuş benden öte bir benim

Etiketim sırtımda insandır asıl soyum
Et kemik giydirilmiş tek damla sudan boyum

Kul diyorlar adıma topraktan eski yaşım
Kavanozun içinde secde arayan başım

Uyku içinde uyku gaflete serilmişim
Gülistan bahçesinden ecele verilmişim

Göstermedi doğruyu şu perdeli gözlerim
Bunca kuyu içinde bilmem neyi gözlerim

Boşluk içinde boşluk düştükçe yaşıyorum
Ruhumun bedenini emanet taşıyorum

Gördüm ki ademoğlu en şerefli mahlukat
Beşer kendi nefsine olmamalı avukat

İşte geldik gitmeye soru içinde soru
Sağlam iman götürmek asıl işin en zoru


Er kişi niyetine kurulunca musalla
Geçilir omuzlardan tabut denen o salla

Elbette günahım çok hayırla yâd eyleyin
Bu günahkâr adamı iyi bilirdik deyin