Kül

Sayende düşlerim birer birer küle döndü
Sen aldın her şeyimi geri vermemek üzere.
Sen bana çok gördün küçüçük bir tebessümü
Ve cansız bıraktın bedenimi gittin öylece.

Artık kimselere gülemem alıştım gözyaşına
Dünyam karanlığa gömüldü dayanamam fazlasına
Aşkın alev alev yanarken gittin başkasına
Şimdi ne ateşi kaldı ne külü aşkın fazlasıyla...

Sessiz bir çığlıktın içimde haykıramadığım
Başkasına gönül verip gideceğinden korkardım
Hep seni kendi içimde sessizce yaşadım
Ama sen giderken gözyaşlarıma bile aldırmadın...

Aşkımızın ateşi hiç sönmeyecek derdin ama bak küllerini bile alıp gittin...