Kül Altı

Uçurumlar,
uçurun yağmur at’larını öylesine ölüme



yalnızlığın son damla suyu
ay tadında
burada yaşamak
gece çiçeğine göğü soymak kadar
kızıl güneşli vakit

bu resmi
aynaların içinden koparıyorum
ağıtlı ağaçlar küçük harflerle yürüyor pencerelere..
kül altında sesi boğuluyor
şiirlerin..


sevgilim
benimle kalan yalnızlığım


uykusuz uçurtmaların asmin gülüşü
mevsimlerin hüzün kelebekleriyle sabahlar..
su çürürken soluğuma ıslık çal
gel gizlice
suskun göçün kış masalına


seslenmek için bahar’ı
bütün at’ları vuruyorum uçurum yüzüne
oysa iyidir uçurum
yankısında sesler dağılır
düştü mü avuçlarına şehir
sisler içinde kapıya nakış işler
mavisinde tortu

...