Kül / Gül / Zul

Gel yanı başıma,
Emri vaki eyle,
Kuşları kondur yanağıma,
Yağmuru ağlat boynuma,
Yıldızları istemem,
Ay ışığında sen gir koynuma...

Nefesinle açılsın,
Arz-ı endam da ki gonca gül,
TıIsımlı bir iniltiyle,
Dokunsun ağlak her yüreğe...

Şavk-ına şuh üflesin klarnet,
Ne olur Allah'ım yardım et.
Elimden kolay uçmasın bari,
Hep zülam da sakladığım hürriyet...

Düş/sün, adın aklıma,
Telli turnalarla,
Ucu yanık mektuplarla...

İşte ağladığın kadar döküldüm,
Üflediğin kadar serpildim.
Gözyaşından dönüşüp,düştüm yüreğe,
kül oldu savruldu ağladığım, kül...

Sabahlara seher düşer,
Sensizliğe her gün ben.
Toprağa çiy tanesi.
Ben yollarına bakarken sen gittin.
Madem yalnız bırakacaktın,
Neden sevmeği öğrettin?
Söyle gönlümün bir tanesi...

Gel nihayetin de,
Biraz daha bana gül.
Erisin yüreğim,
Ortalık toz duman olsun.
Biraz gözyaşı,biraz da kül.
Sonu ölüm,
Kimine kurtuluş,
Bana eziyet,bana zul...