Kül İle Ateş

Haz vermiyor geçtiğim sokaklar
Yediklerim, içtiklerim tatmin etmiyor
Kalmadı o eski aşklar,
Küllendi,
Hele ki sen,
Hâyâllerimin kıyısına vururken,
Küllerin üzerinde parçacık oldun...

Duygu dolu yük gemilerini terk etti yolcular
Her bir ses vedanın çığlığı oldu
Küllendi aşkın korkusuz savaşçıları,
Toz hâline dönüşen yürekleri oldu.

Kül ile Ateşin hikâyesidir bu
Külleri bir o yana bir bu yana dağılmış savaşçılarla
Alevler ortasına atılmaya çalışan cesur yüreklerin hikâyesi
Kül ile Ateşin karşılıklı bir savaşıdır bu...

Sen beni küle,
Yüreğimi kışa,
Hâyâllerimi buza çevirdin
Dönüp durduğun yerde düzeni yarınlara değiştin
Sandın ki umutlarımı ölümüne yasa çevirdin

Kül ile Ateşin savaşıdır bu,
Küllendikçe Alevlenebilecek olan bir yüreğin kıpırtısı
Umutlarım yeşerdikçe ben hep sağlam kalacağım
Küllendikçe Alev alacağım
Üstünü örttüm geçmişin
Isındıkça bana döner diye.

Kül ile Ateşin hikâyesidir bu,
Ben küllendikçe alev alacağım,
Sen alev aldıkça yanacaksın...
Eğer ki bir gün küllenirsen,
Parçalarını toplayacağım...