Kül Rengi Ateşin Adresiyim Kayra

beni her vakit vuruyorlar buralarda
suçluymuşum Kayra
bir başımayım
anlasana
yalnızlığım yeter diyemiyor olanlara

dudaklarımın sana mühürlü yanlarından kusuyorum acıyı
hiç susmamacasına
parmaklarım ölüme düğümlü
yokluğunda sevemiyorum yaşamı
'-gelmezsen öleceğim ' diyor içimin hezeyanları
yıkılacak
duvarlarına inancını astığım evimin çatısı
ıslanacak gözlerim

-kül rengiyim-

sansürsüz sızıları saklıyorum yastığımın altında
rüyalarımda freni patlamış sövgüler
teşebbüs ihtarlarında
sıçrayarak uyanıyorum günahkar seslere
'-ki o sesler ensemde biriktiler-'

-narını içiyorum-

fikrime sarhoş cinnetlerini getirme
beynimin köşelerinde dönen sema'zenlerimi yorma Kayra
sabır taşımın un ufak olmuş haline
gitmenin hışmıyla üfleme
yeniden toplanacak gücü bulamıyorum dirayetimde

-gelmezsen öleceğim-

kefilsiz satıyorlar günlüklerimi
ömrümü defterlere gömdüğümün şahidi kim olacak şimdi
sen mi kırdın bunca şiirin kalemini
sen miydin
zıpkın gibi kıvrandıran '-gel' seslerimi

-hep yanlış adresim-

posta posta hayatı geri iadeyim zamana
bir pula yüzünü çizdim Kayra
kapına bırakılacak hayattan kopardığın bağlarım
gelmezsen öleceğim
ve buruk bir ezgiyle söylenecek ağıtlarım

(!)