Kül Tablasındaki Aklar Kim?

Yalnızlığı tanımlamak zor iş, 
Mesela bir miting yalnızlığı var içimde, 
Caddeler insan kaynıyor, 
Yalnızlığı bildirmek için akın ediyor üstüme. 

Her birinin yüzünde binlerce pişmanlık, 
Bütün kalplerin üstünde bir çizik, 
Nereden baksan delik deşik, 
Ve baktığım her yerde sensizlik. 

Elinin yumuşaklığı üstüme bir kar tanesi olarak düşer, 
Kış gelince her kuş senin gibi göçer, 
Uzak diyarlarda başka yarlar ile murada erer, 
Benim içimde onulmaz yaralar öylece biter. 

Sen ruhumda filizlenmiş tek çiçeksin, 
İki gözümde bir sözümdesin, 
Tüm şarkılarımda seni çağırırım gelmezsin, 
Seni unutmalıyım bundan sonra ellerinsin. 

Kül tablasındaki aklar benim, 
Ben dinlediğin efkarlı şarkıda ince bir notayım, 
Yıldızlardan yaşlı bir insan ömrü kadar gencim, 
Yeşeren dallarınla taşımakta göğsüm. 

Bu çağda ne bildiysem hepsi yalan, 
Her tebessüm beni bu yüzden yıkan, 
Bırak istemem kandırma derdime derman, 
Sevdiğine acırım seni sevmiş ya budur beni yakan.