Külhanbeyi Sevdası

birazdan gece düşer kızıl sakallarına
ve yaprakları üşür iğde ağaçlarının
o külhanbeyi bıyıklarının altında
ısırılmaktan yarası kanar dudaklarının

saçları kızgın denizlerin dalgalarıdır
yatırır yumulmuş sağ gözünün o yana
yangın ateşi değil, bakışlarıdır
alev alev dökülen kaldırımlara

çektikçe çoğalan sabır taşıdır
gümüş tesbihinde takırdayan o kavga
nasıl bir acıymış ki can dayanır!
tozlu raflarda delik deşik bir sevda

hatırladıkça beliren damarlarıdır
keskin birer bıçak gibi şakaklarında
bellediği tek bir kadın vardır
dolaşıp durur can gibi şah damarında

mum gibi eriyen mısralarımda
yaşanmış hikayesidir bir delikanlının
ne bugün görülmüştür ne eski zamanlarda
solduğu çiçekleri böyle sevdaların