Küllenir mi Aşk

Geceye teri dökülür,
sevilerin..
savrulur bütün külleri,
gecenin...

koşar adım yaklaşır,
hasret..
sonsuzluğuna göçebe,
ve her bir çırpınışta,
ölerek..

Nemini saklamaz gözlerinin,
yüreğine süzülen,
aşklarda..
çoğulu olmayan,
tekliğin hacminde ve
hiçe varırcasına,
işte..

bugusunu camlara yazdırır,
derin ve korkak bazen,
kimi zaman acımasız..
oysa içten...
nemi yakmaz gözlerini,
gecenin,
buğusundan okunur yalnızlık,
canlarının...

ruhları körelen göçebeler,
sessizce kaçışırlar,
bir karınca edasında,
karınca kadar olamayan...

oysa kimileri yanar hala,
cayır cayır,
ne kül olabilir,
ne de söndürebilirler,
aşk ile canın kıyısında...

kimsesizdir aşk,
geceye terle karışır,
sevişmeler boyunca,
her bir titreyiş yeniden uyanıştır,
ve oradan akıverirken yüreğine,
yangınlar yangını,
bir asi haykırıştır!