Küllerden Bir Gün

Güllerden bir gündü
Sarmıştı her yanını
Göklerin ve ellerine reçel sürülmüş
Bebeklerin

Dillerini yakmıştı
Dedikodudan ölenlerin
Sevgi denen sözcük
Bir kuşun gözlerinden
Dökülen öpücük

Koluna bilezik gibi
Takmıştı yaşamayı
Yetmiş yaşındaki kadın
Unuttu acıları, karalar bağlayarak
Hatırlamadı dünü
Neydi adın

Küllerden bir gündü
Çevresinde on bir ağaç vardı
Yıldızların
Griye boyamıştı kız kardeşim
Güneşi
O kadar yüksekti ki gözleri
Eğmedi hiçbir zaman başını yere
Kirpikleri ıslandı dün gece
Mutluluk tatile çıkmıştı
Karanlığa tutsak insanlar
Çocukların sevincini yakmıştı

Dünlerden bir gündü
Çırpındı rüzgar
Her geçen an
Işık biraz daha söndü..