Küllerden Çıkan

En güzel günler hep güneş ile doğar sanardım .

Meğersem benim güneşim battığında doğarmış .

Yıkılmış binaların enkazından çıkan birisiydim .

Ellerimden tutan bir meleğim birde senin ellerin

Dünyamda kaybolmuş olsamda, en uzaklarda

Parlayan bir gün ışığım varmış, oda en yakındaymış .

Kalbime yanlızlığın verdiği keder ve hüzünle,

Boğulup kalsamda , artık karanlıktan çıkıyorum .

Bir balığın karada cırpınışı , ve bir kelebeğin

Suda cırpınışına benziyordu bizimkisi çabaladıkça

Battığımız, lakin sadece ölümle kavuşacağımızdı. bazen olmadı, ama ancak bu kadar güzel olmayabilirdi dersin...