Küllerimle Sana Kalışım Düşkünlüğüm

B/ak gör!
dilimin pası çözüldü
her uçarı kuş bülbül sesine düştüm
senin aşkına lal oldu dilim

nerde bir güzel görünse senin yüreğine boyandı
ahlarım vahlarımla
artık şarkılarımın dili keman gönül yazgısı y/aman

dost yokluğunla varlığın aman olunca imasi kerameti s/ay
sonlanır kem gözler sevipte ayrılık ç/ağlarsan
bak gör halin ne yaman

yaşanır bende dostun gönül b/ağım
bende sana ne koşan nede gelen olurum yar
yaralar kabuk bağlar yaran her şeyin şerefine firarım olur
senli yürek yangınlarına gönül kemandır dost b/ağlarına

bu şehir terk ediyor gönül t/açlarını
seni beni yokluğuna bırakıyor içler acısı yaraları
sar senlik benlik rüzgarla uçan yaprakları
sonbaharı sonrası kış mevsimi soğutur yürek yangınlarını

ne yaza kalır nede sonrası baharı beklemez çürür yapraklar
eskiyen gönüle derbeder olursun
her düşen göz yaşı damlasına hasretim olur gülüşlerin

bilmiyorsan
sana olan emeğin nefesi çok görme dost
yoruldum düşkün özlemlere bıraktın hasretime

sözcükler tek tek bir güne sığmaz nöbetlerim
yazdıysan ruhun direncine yüreğin sularına b/akıyorsa
bilesin ki
sana olan düşkünlüğüm

bilesin
yar demeye yaralarım acıyorsa
korkma nereden gelirse gelsin rüzgarlara inat
nerde inceyse orada kopsun yol gidenin

talihin oldun benim kederim savrulur yoluna
sana olan sevdam köze b/ağlandı yangın yerinde
küllerimle sana kalışım düşkünlüğüm
bilesin y/ar..!

26*12*12*Karataş