Küllük

geceleri şiirler içlerinden ölür usul usul
devrilir içlerine boca edilen sürgün acı

beyaz uzun kafiyeler
dudağın kapı aralığında
kalır dönencesiz

girsin istersin içeri
uzun çiy damlalı ölçüler
cesaret edemezsin
kendini ahenk ile yaşatmaya

uçlarından yanar kirpiklerinin
o çıkmasız harfler arası
dokunur nihayetinde
gözlerinin çemberleri birbirine

ellerin ıssızlığını tanır
başka yılgınların kalabalıklığında

üstüme boca olur
koyu kül yalnızlığın

ışık ipliklerine ilişir intihar
başının üstünde dolanır
tek terlikli karanlık

uyanırsın kan ter içerisinde
bir şiir daha yakarsın yüreğin kül

dönüp durur beni ararsın