Kum Çiçeği

Bir düşünebilsek..
Bir kanıksayabilsek
Yaşamı bir çözebilsek
Bu yaşam denizinde
İki kum tanesi olduğumuzu
Bir anlayabilsek...

İşte bak..
Deniz ne kadar sakin
Sahil ne kadar kalabalık
Herkesler tutmuş yaşamın bir ucundan
İşte bak ne kadar mutlu şu iki çocuk
Kumdan ev yapma çabalarıyla...

Birisi su taşır minicik kovasıyla
Birisi temizlik yapar kan ter içinde
Az ötede bir abla dalıp gitmiştir oyunlarına
Bir abide onu süzer..
Kim bilir neler düşlerler
Tutunmak için hayatın bir ucuna...

Önümdeki küçük taşa
Bir kelebek konar uçar, konar uçar
Dalgayla dalga geçer...
Açarım avucumu,
Korkuturum belli ki kaçar gibidir uçuşu....
....Ve sanırım son gidişidir gelmez.
Gidişin düşer aklıma...

Adımı yazarım kumsala adının yanına
Birde çiçek ama ne çiçeği belli olmaz
Aklımdan KUM ÇİÇEĞİ çizmek geçer
Varmıdır öyle bir çiçek?
Olsun derim adını kum çiçeği koyarım
Seni düşünürüm...

Söküp atamadığım sen..
Vahşi bir kedi gibi tırmalarsın yüreğimi
İçim acır..Gözlerim buğulanır...
Ağlarım ağlamasına da
Ayıplar şimdi bu kalabalık
Kum çiçeğini kelebek..
Sen yüreğimi tırmalarsın...