Kum Fırtınası

Evet, yaşıyorum! Bedenim sonsuz bir çöl gibi,
Ne zaman aşık olduğumu zannetsem, içimde kum fırtınaları kopuyor, deliler gibi,
Kör ediyor gözlerimi, uçuşan kum taneleri,
Göremiyorum fırtınanın ardında hayatın bana verdiklerini.

Her gün ağlıyorum, ıslak gözlerim görebilir mi ?sevgiyi'?,
Gözyaşlarımla sulanan bu çölde ?cesaret' filizlenebilir mi?,
Gökyüzünde güneş, bahşediyor en büyük yangınları bana,
Benim susuzluğum suya değil, gerçek bir aşka.

Sadece ağlayabiliyorum, bir tek ağlamak elimde,
Kimse öğretemiyor bana ?sevmek' nedir diye,
Ruhumu yaralayan insanlar!
Söyleyin ne yaptınız hayatıma?
Hala nasıl sevebildiğimi bir keşfedebilsem,
Etrafımı saran kum fırtınasından kurtulabilsem,
Korkularımın tuttuğu zinciri koparabilirsem,
Ey gerçek aşk! Koşacağım kollarına.