Kumaya Mahkum

sürün zamanı üzerime sürün
küllenmeden..
umuda yolculuğum başlamadan bitti
zaten...

dert dert değil ki gelen tek
bitirip tüketen
varlığı ruhumun dolmadan boşalmış
zaten...

aşkta denen sevda gülmüyor
mucizesi kayıp
cümbüşü yad ellerde
ellerinde zilleri göbek atarken
bağlanan karalar
benim nasibim...

çileleri çeken ben değilim yalnız
heceleriminde gözleri yaşlı
geceler üşüyor
bahsız yüreğe
kırıntıları teselli misali...

tekliyor vakit
umurmasazlığın koynunda
arkasına bakamıyan yüzüm hüzün
can cekişiyor hayaller
dumanlarının ayak izleri
kumaya mahkum
o da içimde ki közün ta kendisi...

(Berlin,03.07.2013)