Kumbara

Gittikçe küçülen bir çemberin tam ortasında
Uzaklaşıyorum sevdiğim kavramlardan
Çocukluğumdan daha ürkeğim artık
Her doğum bir ölümü
Güneşin batışı bir sonu
hatırlatıyor
Aynalar neden korkutur insanı
Eski resimlere hüzünlü bakışlar

bir korku var anlayamadığım

yetmeyen dünlerimin
yaşayamadığım heveslerimin
çözülmeyen düğümleri
belki bu duygu

Kumbaramı kırma vakti geldi
Yeterince birikmişliğim olmalı
Yarınlara

Ve anlamalıydım
Zamanın bu kadar masum olmayacağını