Kümülatif Boşalma

Terk var arkana dönmeksizin
belki bulutlar çok nem tuttu
kim bilir kaç kere buharlaştın
cömert bir masadan aç kalkar gibi
kaç kez vedalaştın kendinle...

üzgün gözlerin hep yerleri süzdü
çözüldün, tutmadı hiç ayakların
önde gidenlere inat
hiç parmak kaldırmadın
suskun bir çocuktun arka sıralarda...

Şapkanı topla, aç yüzünü biraz
yarasalara eş tutma gözlerini
sen toprak adamısın, magara bozar seni
ağla biraz, yakışır
toprağın suyu sever nasıl olsa...