Kün

bir elimde tebeşir, önümde teneşir.
çeteresi tutulur
siyahi gölgemin...
gerdeğimin eşiğindeyim
yüz görümlüğün, sadece
yüzümdür bilirim
yüzümü getirdim
ışıkları söndür...

güneşleri yıkarım her gün
sırtında denizlerin
her dalga bir güneş taşır
sere serpe kıyısında günün

engininde hepliğinin
hiçliğimi özledim...

ne kaldı geriye?
isimlerden
resimlerden öteye.

yağmur toplarım
martı kanatlarından koynuma
kara bataklar
kaybola dursun ruhumda
saklambaç oynarım
sakalarla dalların ucunda.

bir yusuf'çuk havalanırken usulca
terennüme başlarım Yusuf'ça...
iğde ağaçları salınır omuzlarıma
ve kızılca kıyamet kopar
gün,
saçlarını toplar ufkumda...

dinlemedeyim " kün " sesini
ve harfler
noktayı bürüdü, bürüdü...
lakin;
yine de
gel
ey sevgili !
bir kıvılcım idi,
adı
yangın şimdi...

gecenin ayeti girerken koluma
bir çivi daha çakıyorum, çeyiz sandığıma.
asamı atıp sırtıma
yeni ayraçlar bırakıyorum
okunmuş sayfalarıma...

geleceksen
anadan doğma üryan gel yanıma...