Kunala

--onsuzluğu asıyorum duvarlarıma üşüyor kunala


masamda hayalden nikotin hüzmeleri
aklımda firar ve şiir
bir imge bir replik
sürgün bir kalem
sancılarımdan tutsağım
sana ben

bütün sokaklar gölge kırığı
sarı lambalarda ay ölüsü
ve yorgun bir gece iç bükey
kaldırımlar suskun ayna
gözlerim ağla ki nar
ellerim kayıp dur bekle
her tren beni getirsin sana

sana dairdir hayat
uyandığımda güneşe sabah
zamana uyak kum ve suizan
aşk ve yağmur
bu mudur rengi sevdanın

düşmüşüm gözlerine gül çekimli
yaralarımdan tanırsın beni...