Kundaklanır Umut

tüm birikenler
yağmur misali düşüyorsa saçaklarına
aylardan temmuz


saklısında ateşin çığlıkları
gecesi ayrı
şafağı kızıl



bir de rüzgar inmiş inine
saçlarını yakıp kavururken o imansız yangını çoğaltan


küllerin dönmüş ana rahmine
akşam sancı doğurur yine
ateş kupalarından içip tüm sarhoş figanlarını


sokak gürültüleri
kırarken mahyaları
karanlık ibadetler korkutur şehir takvalarını


ah o çığlık gibi büyüyen sesin
sesimden soyunur
fütursuz zifaf kadranları karartınca gecenin perdesini


duvarlarda soluk solgun aksı tenlerin
ve isterik lacivert sevişmeler
koparır yıldızları mevsimlerden


kuru dalları kalır gökyüzünün
meyvesi çürük
kökü vurgun yemiş göz misali yumuk



kundaklanır umut
yetim bebe gibi sıkıca
sıkar boğazını yarının nefesi


biter
ömür gibi
hızla dönerken yalın ayak yelkovanlar ...