Künye

beni,benden öte rüzgâra çaldı
gece göklü zikrin buğday d/algılı teni




nazlı ay’ın fenerli kum taneleri
sabrın Belinda kıvrımlı gölgesiyle
şerha şerha dökülür
ruhun nan gövdesine



yaşımın telaşına boy veren yağmurlu ağaç
uzun uzun güzellenirken otağına
beni, benden öte eser kapısına
perdeler sırrından sızar
büyür çapanında gözümün
semah’lı kuşu
boşluğun buğu kanatlı odaları
göstermez duvarların soğuğunu
dilin mührüyle şiirler yazarım
beni,benden öte açar rengi karanlığın
sığınırım merhamet künyesiyle
kavuğuna..



yağmur olmak istiyorum
dağın yazmalı harmanıyla yeleli bahara
çocuk olmak istiyorum
yokluğun lâl tipisine
ölmenin ve yaşamanın pervanesinde
hüzün kendini bağlarken kıyılara
bir gemiyle nicedir özlemişim
şifasını rüyaların..
yol uçlarında düşler vurulurken
sırtımda gül heybeli rüzgar
suların en incisi




badem gözlü aydınlığın elasında
derin uykuların örgülü sancısı
içirir mavi ışığını
çilleri dökülür dünyanın
çekilirken ellerine
dalgalı ay’ın yıldız kaküllü yarası
ışınlı adımın nal tepsili yolu
kızarır çemberinde

kuş koydum avucuna çocuk
soluğumun ucuna eğil

....