Kupa Kızı

Yayılıyor yalnızlık on üç milyar yıl öteden

Termodinamiğin ikinci yasasına ayak uyduruyoruz istemeyerek, 

Entropi kılcal damarlarımıza kadar uzanıyor

Durmaksızın!

Kalabalıkla yalnızlık arasında diyorum

doğru orantı var!

Kandırdılar bizi…

Ne de olsa izdiham değil mi?

İlk ismi, kalabalığın. 

Evrenin en geniş ve dünyanın

en izdiham halinde şimdi

Bütün yasaları ayaklarınla çiğniyorsun

Bugün bütün olası teorileri reddediyorum

İstanbul gitgide gözlerine benziyor

Resmen bilime meydan okuyorsun!

Sonra yine geliyorlar bana

Sen hoşnut olmazsın, biliyorum. 

Üç ayaklı bir masada toplanıyor

En kalabalık halinde yalnızlığım. 

Koz kupa! diyor tanrı son el,

Ne ala, ama hep maça ve sinek

Kalmışız on üç milyar yıl

Dile kolay…

Bir sen varsın kan kırmızı bir kalp

Ne ele sığarsın ne de masaya vurmaya

Kıyamaz hiçbir yanım. 

Tanrının insafıdır belki bu izdiham

Bu adaletsizlik, karmaşa, kaos… Ayrılık!

Kupa kızına saklıyordur

Son şansı, 

dört yapraklı yonca. 

Üç ayaklı masada…