Küpürsüz
Kim ölçüyor zamanın kaç kilo bastığını
Bir sevgi kelimesinin değerini
Bu civarda oyalıyorum kimi hisleri
Kimi çemberler var, çıkana fiske
Acele etme, elinin altında şuralardayım
Küpürünü de hesap ediyorsun bakıyorum da
Kuruşların ne önemi var bu kadar balya arasında
Bakkal beş versen yeter diyor
Sen de öyle yap, küpürleri umursama
Değerim neyse al, uygun fiyatım şu sıra
Kölelik kalktığından beri aşığım yokluğuna
Kimi dostlarımla gülümseyebiliyorum
Kimi kırlar, kitaplar var yalnızlığına uzandığım
Nefes israf ediyor ismimin telaffuzu
Hemen sokağın ucundayım, pencereden çağırsan duyarım
Yersiz duygusallıklarla dalıp giderim
Zihnimde resimler çizer sonra da karalarım kömürlerle
Bir sanatçı edasıyla Afrikalı çocukları düşünürüm
Küfrederim kadere falan, ne kadar da sahteyim
Zihnim uçarken de buralardayım, dürtsen uyanırım
Bir yaza uyandım, gittiğinde kıştı
Seni ne kadar eskittiğimi düşündüm
Gülüşünü bitirmeden yeni espri yaptığımı
Sürekli yanında olmak durumunu bitirdiğimi
Bunları dünya saatiyle ne kadar düşündüm saymadım
Saat yarım, ben cephesinde hiçe çeyrek var
Aslında bu şiirim bana biraz klişe gibi geliyor, yine de teşekkür ederim. Çok kibarsınız. 🙂
Okura farklı bir soluk katıyor şiirlerinizi okumak. Birbirini tekrar eden konular,biçimler arasında iyi geliyor.
Kutlarım kaleminizi.