Kuralsız Şiir

saçma sapan pişmanlıkların sarmalıyım
yüzüyorum herhangi bir kadehin dibinde
hesap kitap peşindeyim
yüzümün yansıdığı hangi şehrin kapısında beklemeliyim
sayıklıyorum sessizce
vefasızlıklara kızıyorum
özlemlerime bozuluyorum
aşk yalanına her kanışımda
uğradığım bozgunların hesaplarını duvarlarla güdüyorum
tırnaklarım kendime en çok kendime batıyor
oysa içimde kocaman kirlenmemiş bir sevgi duruyor
kim gelip açıp okuyacak
kim anlıyacak diye beklemekle geçerken ömrüm
kaç kez daha kırılıp büküleceğim
kaç kez yenileceğim
neden yalnızlarımla elele gezerken
kimsenin varlığını hissedemiyorum
madem yaşadıklarım bir yanılsama
kocaman yalanlar
şu koca boşlukta bir tek benmiyim akılsız
nefes alıyorum
kafatasımın içine göğüs kafesime akıtsınlar hadi o zehirden
bende istiyorum
bende yalan olmak istiyorum...