Kurgu 2

Adam.
Yalanının yalnızlığı
Aldatılmışlığın kini,
Ezikliği büyüterek içinde
Yalan adımlar atıp
Az uzağındaki,
Çınar ağacına yaslandı.
Gözlerindeki nefretini saklamak için gülümsedi.
Sigarasından nefeslendi.
Sürü halinde kaçışırken kuşlar
Yaşlı bir yaprak düştü dalından
Rahatı kaçan bir karınca
Sağ omzunu dişlese de
Oralı olmadı...

Sen.
Saatine baktın, telaşlandın.
Gülümsedin, sarıldın, vedalaştın...
Küçük, zarif ayaklarınla
Koşar adımlarla uzaklaştın.
Bakkaldan bir ekmek aldın
Manavdan marul.
Telefonun çaldı
Alo dedin.
Karşındaki aşina ses;
Bir ekmek yetmez sana dedi
Hem sonra,
Marul salatasına da
Limon sıkmayı sakın unutma...
Çevrene bakındın
Karşı kaldırımda orda
Her zamanki yerinde...
Pencereni gören sokak lambasının altında
O adam vardı.
Sen ha dedin sen ha!
Ben dedi telefondaki adam
Geldim.
Gidiyorum...