Kurşun Asker

gök inmişti yere
bilye oynuyordu
binlerce renkli bilye
çocuklar yoktu
ıslakta vurulan başaltıydım hep
anıların doruna bıçkıydı bu isabetler
sulu sepken yalnızlığımı
ihtimallerle sildim burun deliklerimden
heyelan yüzü bana döndüğünde
gök inmişti yere
bilye oynuyordu
çocuklar yoktu
açı tutsağı kölenin elinde dikendim
dikiniyordum
çöp poşetleri ağlıyordu her battığımda
sallandıkça şeffaf kırbacı
dedikoduyu seviyordu camlar sahte aynalar
sıcaklığın sırtında tecrübeli kesikler
artık ıslak cisimdi geçmişin bağlacı
pul son sözdü
yapışırdı her mektup zarfına
sudan yanmış gecenin
kapısında ölen kurşun asker bendim
katilimi suya yazdım
altı harfli yumuşak g'li bir hoyrattı