Kurşun İsabet Etse

insanlar korkuyor ölümden
umutsuz bir çocuk çıkıyor
küçük hayatların büyümediği semtlerden
penceresiz odalarda yeşeren çiçekler gibi
bahçesiz ve sade görünümlü insanlar
iniyorlar yokuş aşağı
kurşun isabet etse
karanlığım vurulur



gece gözlerinden süzülen ışık kadar ağır
şehir sus gibi
bu gece kurşun isabet etse
yanlızlığım vurulur



bu akşam saatinde sen geçerken aklımdan
umudumun tükenmesiyle yok oluşum başlarken
her saat başı sevgi çoğaltırken
boynu bükük bir çocuğun
direnişini yolluyorum sana
kurşun isabet etse
o çocuk vurulur
sana bir şey olmaz






black_1