Kurşun Kalem

Hayatla rûz ışıkları gibi,
Kelamlarda sorular'ın kardeşi olmuş bu aralar,
Neden bu kadar karamsarsın ? sorularından bıkışım,
Ve laşk olmuş günlük onu okuyorumlu şairanelik taslayan cevabım,
Cevap sonrası ise mühim değil,
sorulan, cevaplanan, yaşanan herşey paçavra gibi bir köşede kalır,

Aşk kalıntıları'nın belirli bir süre içinde unutulduğu gibi,
Ölüm püskürten,
kanlı pirahenler için yazılan destanlarda
unutulur ve çöpe atılır,

Kalıplaşmış sözcüklerimin sakarlıktan ortaya döktüğü tümceler,
Abuk sabuk görünmesinden ziyade,
Kalbimdeki fakirliğimin simgesiydi
Gecekondumun
aşk savaşlarından kalıntı izleri'ni film şeridi gibi,
kağıtlara akıtan,
kurşun,
kalem..

Silahlarla delinmiş duvarımdan sızan aydınlık ise,
sema'ya doğru attığım karamsarlık kokan bir nigah açım,
Bi nevi
Benim, hayat'ı diğer yüzüm'ün sol gözüyle rasatlayışımdaki yardımcım..

Mesela kalbindeki kırık dökük renksiz pâyelerinde,
Üçer beşer hızla çıkmak isterdim gönül zindanının kölesiyken,
Kimse önemsemezdi ortadan kayboluşlarımı,
Canımı emanet ederken haykırışlarımı,
Veya,
kalem'i tutan elim'i prangalı bir şekilde,
kulübende tutsak tutuşlarını,
Önemsendiğimi hissettiren tek şeydin,
Sen,
değil,
yazdırdığın ve bana yaşattıklarının ikizini doğuran,
kurşun kalem,
Vs vs